Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

εκατομμύρια άνθρωποι είσαι

Όταν σε βρίσκουν μόνες τους
 οι ιδέες
τα βιβλία
 οι άνθρωποι
οι ιστορίες

Όταν ανακαλύπτουμε μαζί
 αυτά που ήδη ξέραμε
αυτά που θέλαμε
 και αυτά που κάναμε
ο καθένας από μόνος του

Όταν θες να πεις τα χιλιοειπωμένα
 κι όταν δεν υπάρχει κανείς
για να τα πεις

τότε είναι που καταλαβαίνεις,
 πως τίποτα δεν είναι δικό σου
(μα πως θα μπορούσε άλλωστε)

Τίποτα δεν θα ήξερες,
 αν δεν υπήρχαν οι άλλοι.
Τίποτα δεν θα ήσουνα,
 αν δεν υπήρχαν οι άλλοι...






Με τα μάτια
           κάνουμε έρωτα.
           ΜΟΝΟ!
Χωρίς αυτά...
           στο στήθος σου
           κρύβω το φόβο.

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

μακροβούτι στην πόλη

ξυπνάς ένα πρωί..
     και δεν πίνεις καφέ.
το μόνο που θες να κάνεις...
     μια βουτιά, γυμνός, στη ήρεμη θάλασσα.
     ξερό, μακροβούτια.....
τίποτα άλλο δεν σκέφτεσαι...
     μόνο αυτή τη στιγμή ελευθερίας
τίποτα άλλο.

Και ανοίγεις την πόρτα, κατεβαίνεις σκάλες, βγαίνεις στο δρόμο.
Για την ελευθερία.

Σε καλημερίζει η γελοία κόρνα του περιπολικού.συνεχίζεις. 
σε ξυπνάει από το όνειρο η σειρήνα. δυσανασχετείς, μα συνεχίζεις.
αριστερά Παρασίου δεξιά Αχαρνών και συνεχίζεις κάτω από άγρυπνα βλέμματα καμερών ασφαλείας.
Δεν νιώθεις ασφαλής, μα σκέφτεσαι τη θάλασσα και συνεχίζεις.
προσπερνάς μπουρδέλα. απογοητεύεσαι.
Villa Amalias.νιώθεις τη θάλασσα κοντά, τη μυρίζεις. ΜΑΤ.σκατόφατσες.ασφυκτιείς.
ταυτότητα. γιατί χαμογελάς? όνομα. τσάντα. 
τι τα θες τα βατραχοπέδιλα ρε? τμήμα.
πνίγεσαι. αλλά συνεχίζεις.
κι άλλες κάμερες
κι άλλοι μπάτσοι.
πρεζάκια.
πουτάνες.
άστεγοι.
άνθρωποι χωμένοι στα σκουπίδια.
μπαίνεις στο μετρό.κι άλλες κάμερες.
βγαίνεις.ελεγκτές. εισιτήριο παρακαλώ.πρόστιμο.
τράπεζες 
και σειρήνες
και άλλοι μπάτσοι-διαφόρων χρωμάτων.
και πνίγεσαι.
αδιάφοροι τύποι κοιτάνε αριστερά-δεξιά τις βιτρίνες.
άστεγοι, πρεζάκια.
μερσεντές
και μπάτσοι.
ΣΕ ΠΝΙΓΟΥΝ

εχεις ξεχάσει τη θάλασσα
και τη μυρωδιά της.
την ελευθερία.
τον ήλιο.

καλύτερα να μην τελείωνε ποτέ εκείνο το μακροβούτι στα, χωρίς βαρύτητα, γαλανά νερά
(κι ας ήταν όνειρο)
και ΑΣ ΠΝΙΓΟΣΟΥΝ.

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012


Τα κορίτσια
        θέλουν  έρωτες
και οι αγώνες
        στάχτη.
Δεν βάζω
        στάχτη στον ερωτά μου
βάλε έρωτα
         στον  αγώνα σου
                        κοριτσάκι.

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Ο Καβάφης στην Αθήνα, το 2012


αλιευμένο από : http://sanejoker.blogspot.gr/


Ήταν το φθινόπωρο του 2012 που ο Κωνσταντίνος Καβάφης βρέθηκε στην Αθήνα. Μπήκε στο μετρό και κατέβηκε στο σταθμό της Ομόνοιας, πιστεύοντας ότι θα συναντούσε τον Παλαμά στο γνωστό τους στέκι.
Ο Παλαμάς τον είχε πικράνει, αφού σχολίασε για τον αιγυπτιώτη ποιητή: «Αυτός δεν κάνει ποίηση. Αυτός κάνει ρεπορτάζ από τους αιώνες.»
Και ήθελε να του μιλήσει, να ξεκαθαρίσει την παρεξήγηση.

Μόλις κατέβηκε από το τρένο είδε τρεις μαυροντυμένους νεαρούς να τον κοιτάνε παράξενα. Δεν τους έδωσε σημασία, φασισμός δεν είχε υπάρξει ακόμα στον κόσμο του, και αυτός ήταν συνηθισμένος στα πειράγματα των «αντρών».

Σαν τους πλησίασε όμως εκείνοι του έφραξαν το δρόμο.
«Που πας, μωρή αδελφάρα; Στο Χυτήριο;» του είπε ο ένας.
«Ορίστε;» έκανε ο Καβάφης.
Οι τρεις κοιταχτήκαν μεταξύ τους σαν άκουσαν την παράξενη προφορά του.
«Δεν είσαι Έλληνας, ρε πουστάρα;» του είπαν με μια φωνή.

«Σας παρακαλώ, κύριοι... Βεβαίως και είμαι Έλληνας. Είμαι Έλληνας της Αλεξανδρείας.»

Οι τρεις μαυροντυμένοι έμειναν για λίγο να σκέφτονται. Η μόνη Αλεξάνδρεια που τους ερχόταν στο μυαλό ήταν εκείνη στην Ημαθία.
Για να μη φανεί ανίδεος ο αρχηγός τους είπε:
«Βούλγαρος είσαι, ρε πουστάρα; Θεσσαλονικιός;»
«Κατάγομαι από την Πόλη, κύριοι, αλλά μεγάλωσα στην Αίγυπτο», απάντησε ο Καβάφης.

Ο αρχηγός των μαυροντυμένων άρχισε να ουρλιάζει:
«Αιγύπτιος είσαι, ρε; Και ήρθες στη χώρα μας να κάνεις πούστηδες τα παιδιά μας; Θα σε γαμήσω.»

Έπεσαν πάνω του και οι τρεις και άρχισαν να τον χτυπάνε με μανία. Πιο πολύ από το κεφάλι τον κλωτσούσαν στον κώλο, σαν να προσπαθούσαν να τον βιάσουν με τα πόδια τους.
Οι περαστικοί άνοιγαν το βήμα τους σαν τους έβλεπαν.

Μόνο μια κοπέλα στάθηκε και φώναξε:
«Τι κάνετε στον άνθρωπο; Παίρνω την αστυνομία».
«Πάρτηνε να τον βαράμε όλοι μαζί», της απάντησε ο μαυροντυμένος και συνέχισε το έργο του.

Όταν χορτάσανε αφήσανε τον ποιητή αιμόφυρτο στο έδαφος και έφυγαν προς αναζήτηση καινούριου θύματος.

Η κοπέλα πλησίασε τον Καβάφη και του έδωσε χαρτομάντιλα για να σκουπίσει το αίμα του.
«Τι έπαθαν αυτοί;» ρώτησε ο ποιητής.
«Χρυσαυγίτες ήταν», απάντησε η κοπέλα. «Τι να πάθουν;»
«Τι εννοείς;» ρώτησε ο ποιητής. «Χρυσαυγίτες...»
Μια λάμψη φάνηκε στα μάτια του. Του είχε αρέσει η λέξη...

Το περιπολικό ήρθε μετά από μισή ώρα. Οι αστυνομικοί πλησίασαν βαριεστημένοι τον Καβάφη και την κοπέλα.
«Τι έπαθε αυτός;» ρώτησε ο ένας.
«Του τη ‘πεσαν οι νεοναζί», είπε η κοπέλα.
«Έλληνας είναι;» αναρωτήθηκε μεγαλόφωνα ο αστυνομικός.
«Γιατί; Έχει σημασία;» είπε θυμωμένα η κοπέλα.
«Εσύ τι μιλάς;» της είπε ο δεύτερος αστυνομικός. «Η γκόμενα του είσαι;»
«Και τι σε νοιάζει ποιανού γκόμενα είμαι;»

Ο αστυνομικός την πλησίασε και στάθηκε μπροστά της.
«Συνέχισε λίγο ακόμα και θα σου δείξω ποιανού γκόμενα είσαι» της είπε απειλητικά.
Εκείνης της ήρθαν δάκρυα στα μάτια. Ήθελε να τους βρίσει, αλλά άκουσε τον Καβάφη να βογκά και συγκρατήθηκε.

«Έχεις ταυτότητα;» τον ρώτησε ο άλλος αστυνομικός χωρίς να μπει στον κόπο να σκύψει. «Πως ονομάζεσαι;»
«Κωνσταντίνος Καβάφης», ψιθύρισε εκείνος.

Κάμποσοι περαστικοί είχαν σταθεί και χάζευαν.
«Τι έγινε;» ρώτησε μια γυναίκα το διπλανό της.
«Τον έδειραν», είπε αδιάφορα εκείνος.
«Ξένος είναι;» ξαναρώτησε η γυναίκα.
«Μάλλον... Για να τον δείρουνε.»
«Καλά του κάνανε. Έχουμε γεμίσει ξένους.»
Και έφυγε γρήγορα για να προλάβει το τούρκικο σίριαλ.

Οι αστυνομικοί είχαν σηκώσει τον Καβάφη και τον πήγαιναν προς το περιπολικό.
«Που με πάτε;» είπε αυτός.
«Εξακρίβωση στοιχείων», του απάντησε ρομποτικά ο αστυνομικός.

Η κοπέλα που στεκόταν λίγο πίσω τους άρχισε να φωνάζει:
«Ο άνθρωπος είναι χτυπημένος! Στο νοσοκομείο πρέπει να πάει.»
«Σου μοιάζουμε για νοσοκόμοι;» είπε ειρωνικά ο ένας αστυνομικός.

Μερικοί νεαροί που είχαν δει τα φώτα του περιπολικού και έμαθαν τι είχε γίνει ξεκίνησαν να βρίζουν –από απόσταση:
«Γαμημένοι μπάτσοι, έχουμε τα στοιχεία σας. Αν πάθει τίποτα ο άνθρωπος...»

Οι αστυνομικοί πετάξανε τον Καβάφη στην πίσω θέση και ο οδηγός έπιασε τον ασύρματο:
«Ταραχές στην Ομόνοια με αναρχικούς», είπε και μπήκε μέσα.

Ο Καβάφης από το περιπολικό παρατηρούσε την Αθήνα. Πόσο είχε αλλάξει και πόσο ίδια ήταν! Του ήρθαν μερικοί στίχοι, αλλά δεν είχε χαρτί να τους γράψει και έφυγαν το ίδιο απότομα από το χτυπημένο κεφάλι του. Οι αστυνομικοί μιλούσαν για αγώνες ποδοσφαίρου.


Η κοπέλα γύρισε στο σπίτι της και έκατσε στον υπολογιστή για να γράψει κάτι στο μπλοκ της. Αλλά δεν έβλεπε την οθόνη από τα δάκρυα.

Ο μαυροντυμένος νεαρός, που πρώτος είχε ορμήσει στον Καβάφη, μπήκε στο σπίτι του τσαντισμένος.
«Που ήσουν;» του είπε η μάνα του χωρίς να σηκωθεί από την τηλεόραση.
«Γάμησε μας, ρε μάνα», είπε εκείνος και πήγε στο δωμάτιο του.

Στην τηλεόραση μιλούσε ο πρωθυπουργός:
«Οι θυσίες που κάνουμε φέρνουν επιτέλους αποτέλεσμα. Η ανάπτυξη...»

      Ο ποιητής πέθανε λίγο πριν φτάσουν στο τμήμα. Ένα       σπασμένο αγγείο,
      τίποτα παραπάνω....
      Το φθινόπωρο του 2012, στην Αθήνα.

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

μυριζοντας σε
 κανω κυκλους
ταξιδευω 
ακουγωντας σε
χανομαι
στη σκεψη σου
και χυνομαι πανω σου
τρωω τα ονειρα
και καταστρεφω λεξεις
πριν ειποθουν
για οσους ποθουν
ανακυκλωνομαι τρεχοντας
να προλαβω τα λαθη
οταν ποτιζουν τα δερματα
παταω τα σιδερα
 και σπαω στα κυμματα
παλλομαι ασταματητα
και σ' ερωτευομαι αλλεπαλληλα
-χωρις στιξη-

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

WIND-WATER-FIRE-EARTH

θα είμαι αναίσθητος

και ανέραστος.
Γιος του πόνου 
και της ηδονής.
Γνήσιος απόγονος της καλοσύνης
θα είμαι άκαρδος
Γεννημένος υπό συνθήκες φωτιάς. 

Ακαυστος
Γλοιώδης,

μες τα υγρά ασφυκτιώντας 
Ιπτάμενος
καπνός της απογοήτευσης
βαρύς
στερεός,
χτυπώντας με στα βράχια
ΌΛΑ ΑΥΤΆ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΊΜΜΙΑ ΣΤΑΧΤΕΣ
θα είμαι καλά!

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ

Η απομόνωση των παλαιομένων και σύγχρονων,
 των κενών και ανεξιχνίαστων αυτών συναισθημάτων,
ας οδηγήσει στον εσωτερικό πόλεμο.
Στη διαμάχη των εντοσθίων!
Μέχρι τελικής πτώσης.
Μέχρι να βγει το πόρισμα.
ΣΤΟ ΔΙΆΟΛΟ!

είμαι κενός
άδειος..
ΤΙΠΟΤΑ. ΚΕΝΟ.
 δεν έχω τραβήξει την περόνη μου,
δεν θα εκραγώ ακόμα.
Αν όμως τραβηχτεί...
θα γίνουν όλα ΑΔΕΙΑ.
 όλα ΚΕΝΑ.
όλα ΤΙΠΟΤΑ.
Και όλοι άδειοι, κενοί.
Και θα γεμίσουμε ΑΔΕΙΟΥΣ, ΚΕΝΟΥΣ.
ΘΑ ΓΕΜΙΣΟΥΜΕ!
Ας εκραγώ και γεμίζουμε... πληρότητα!!
στοπ

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010


Δυσλειτουργίες έκφρασης

Ξεβράζονται από τις κουμπότρυπές μας.
Ερωτευόμαστε και καταστρέφουμε
Χωρίς αρχή, χωρίς τέλος,
Χωρίς λογική ανάπτυξη.
Έχουν μείνει οι κάφτρες,
Το γενικό μπάχαλο
Και οι δολοφόνοι της ηθικής.
No mercy for you,
Ας αηδιάζεις
Ας νακρανασταίνεσε
  Ας είσαι φυγάς.
Είμαστε ακόμα ανίκανοι 
 Δεν θα κάτσουμε να σκάσουμε!

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

DADA



ΑΙΩΡΗΣΗ κάτω από ΓΕΦΥΡΕΣ-ΟΙΩΝΟΥΣ
Parathrontas  την αυτοktonia της συνείδησης
ΤΥΧΑΙΑ eikona Ή ΤΡΟΦΗ gia thn pisth sto adynato?
Συντονισμός ΨΥΧΙΚΟΥ ΤΡΟΜΟΥ
ΚΑΙ enoxhs
Gia την απ-ΕΛΕΥΡΕΡΩΣΗ της πραξης?
Ευλογίες συστηματικής αρχής
Για την πτώση στη galhnia apoxavnosh
Φαινομενικής ορθότητας,
Oloklhrotikhs
ΣΚΕΨΗΣ Ή ΣΤΕΨΗΣ           


ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ

ΥΠΑΡΧΩ ΛΟΓΩ ΜΙΑΣ ΕΚΤΡΩΣΗΣ
ΖΩ
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΖΩ
ΤΩΡΑ
ΕΔΩ
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ
ΠΟΥΛΑΩ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ
ΛΟΓΩ ΛΥΤΡΩΣΗΣ
Ή ΦΟΒΟΥ

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Delivery σπίτι σας
Οι fast food σκέψεις σας
Live μετάδοση
Με credit card πληρωμή
Και χαμηλό επιτόκιο
ATTENTION ΠΑΡΑΚΑΛΩ!!!
Press <<on>> στους δέκτες σας...
Ου λαλήσεις,
Ου παρεκκλίνεις!
……………………
(επιστροφή στην κανονικότητα)

ΡΕ ΟΥΣΤ!!!!!

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

ΡΟΖ-ΜΑΥΡΟ

ΗΡΘΑ ΠΑΛΙ ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΡΟΖ,
ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ 2 ΛΕΞΕΙΣ
Ή 3 ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ.
ΕΧΩ ΑΝΑΨΕΙ ΤΟ ΚΑΡΒΟΥΝΑΚΙ ΜΟΥ.
ΕΙΜΑΙ ΝΗΦΑΛΙΟΣ
ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ ΝΗΦΑΛΙΟΣ
ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΣ
 ΩΣΤΕ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΣΕ ΚΑΝΑ ΔΥΟ ΛΕΠΤΑ
ΝΑ ΣΟΥ ΑΝΑΛΥΣΩ ΟΤΙ  ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΝΟΙΑ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ.
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΑΝΑΛΥΣΩ ΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΣΩ ΠΑΝΩ ΣΟΥ.
ΘΑ ΣΕ ΥΠΝΟΤΙΖΑ ΛΕΓΟΝΤΑΣ 2 ΛΕΞΕΙΣ.
ΤΙ ΣΕ ΝΟΙΑΖΟΥΝ ΟΜΩΣ ΕΣΕΝΑ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ?
ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΣΟΥ ΚΛΕΒΩ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ.
ΝΗΦΑΛΙΟΣ ΝΗΦΑΛΙΟΣ ΝΗΦΑΛΙΟΣ.......
ΠΟΙΑ ΚΟΥΦΑΛΑ ΤΡΥΠΗΣΕ ΤΟ ΒΑΡΕΛΙ??



Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

ΨΑΧΝΩ ΤΙΤΛΟ(αν χρειάζεται)


ΤΩΡΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ. ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΤΑΞΙΔΙ, ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΕΝΟΣ, ΦΛΕΓΟΜΕΝΕΣ ΠΟΛΕΙΣ. ΕΜΠΡΟΣ! ΦΕΡΤΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΡΑΤΙΑ. ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ-ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΠΟΓΝΩΣΗ. ΗΧΕΙΑ, ΤΡΟΜΕΡΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΡΤΕΛΑΣ-ΦΑΚΕΛΟΥ ΣΕ ΚΟΠΑΝΗΜΑ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ. ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΤΡΟΜΑΓΜΕΝΟ ΜΑΥΡΟ ΠΟΥΛΙ. ΣΤΑ ΠΑΡΤΥ ΑΥΤΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΟΥΣΙΚΟ-ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. ΣΥΜΒΟΛΑ. ΦΟΡΑΩ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΜΠΟΥΦΑΝ ΜΟΥ. ΤΟΣΟ ΘΟΛΑ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ ΦΩΤΙΣΤΙΚΑ-ΠΑΝΤΟΦΛΕΣ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΟΙ ΙΔΕΕΣ. ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΦΟΝΟΥΣ!
ΣΚΑΝΔΑΛΗ ΤΩΡΑ! ΤΩΡΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΚΕΦΑΛΙ...

ΕΜΕΙΣ





ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ ΙΧΝΗΛΑΤΕΣ
ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΣΑΣ..
ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΣΤΟΥΣ ΓΛΥΚΟΥΣ
ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΣΑΣ..
ΕΜΕΙΣ...
ΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΓΑΛΗΝΗΣ ΣΑΣ.
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΕΊΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ..
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΑ ΣΚΟΥΛΙΚΙΑ
ΠΟΥ ΤΡΩΝΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ,
Ή ΤΙΣ ΓΡΙΕΣ ΠΟΥ ΠΙΝΟΥΝ
ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΜΑΣ....


ΒΕΝΖΙΝΗ




Πάμε ρε συ,
έλα τρέχα.
Ινδιάνος στην λεωφόρο,
σταματάει για βενζίνη
ή να χορέψει γύρω από τη φωτιά.
Αυτός κατηγορείτε για το βιασμό της κοπέλας,
κόρης του βασιλιά.
Αυτός είναι ο ένοχος για το τελευταίο θάνατο
στο μυαλό του πιστού σκύλου.
Το δικαστήριο είναι γυμνό.
Η φωτιά μεγαλώνει.


Όλα χώρεσαν μες στον κύκλο.
Το σύμβολο γυαλίζει το όπλο του.
Οι λέξεις του σαμάνου:
<<Η τρύπα βαθαίνει!>>


Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

ΑΛΗΘΕΙΑ

Εντελώς αληθινά ψέματα.
Ύπνος-θάνατος η μόνη πραγματικότητα.
Ήρθα διαβασμένος,
άναψα φωτιές..


...θα εξαγνιστούμε.
Γειώσου ή απογειώσου
Πέτα και πάρε με μαζί σου.
Μάθε να ξεχωρίζεις και
ανακάλυψε τον όμορφο δρόμο.
Οδήγησε με στο κορμί σου.



ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ

Η σωστή λέξη που καλύπτει τις άλλες.
Η σωστή πράξη που καλύπτει τις άλλες.
Ικέτης σε σαραβαλιασμένα συστήματα,
σκουριασμένες κατσαρόλες και
νεκροταφεία αυτοκινήτων.
Ανακαλύπτοντας την ενοχή σου.
Σήμερα-Αύριο, ψάχνουμε.
Σήμερα-Αύριο, γαμιόμαστε.
Σήμερα-Αύριο, πεθαίνουμε.
Οπότε ΤΡΕΧΑ,
ΤΡΕΧΑ, ΤΡΕΧΑ,
...ΤΡΕΧΑ να ανακυκλωθείς.
...ΤΡΕΧΑ να χορέψεις στη τρύπα του νερού.